Κρύο το σπαθί μες στο θηκάρι
και με σκουριασμένο το σουγιά
σ’ έχουν στην ουρά σαν το σφαχτάρι
κι όλοι σε φωνάζουνε ραγιά.

Οι σκυφτοί και οι προσκυνημένοι
πάντα θα σου λεν κάτσε καλά
πιο ιδανικοί κι οι δανεισμένοι
σου ζητάνε κι όλο πιο πολλά.

Από τις ρίζες σου βαριά
βγάλε της μοίρας τα σπαθιά
και τα σκοινιά σου κόψε και χόρεψε απόψε,
μες στο χορό μας πιο μπροστά.

Κόκκινο το σίδερο στ' αμόνι
κόκκινο το αίμα στην καρδιά
τώρα η φωνή σου δυναμώνει
σα φεγγάρι απλώνει στη βραδιά.

Σήκω το κεφάλι σου στ’ αστέρια
κάνε τ’ άλλα μάτια σου να δω
θα ‘ρθουνε τα άσπρα περιστέρια
και για σένα πάλι τραγουδώ.

Από τις ρίζες σου βαριά
βγάλε της μοίρας τα σπαθιά
και τα σκοινιά σου κόψε και χόρεψε απόψε,
μες στο χορό μας πιο μπροστά.

Έρωτες πουλάνε οι ευνούχοι
και αλήθειες οι αλχημιστές
ξένοι στις γραμμές μας οι κλειδούχοι
κι όλες οι διαβάσεις μας κλειστές.

Κράτησε ψηλά τ’ ανάστημα σου
ν’ ακουμπήσει πάνω σου ο θεός
φώναξε ξανά το όνομα σου
να γεμίσει τ’ όνειρο με φως.

Από τις ρίζες σου βαριά
βγάλε της μοίρας τα σπαθιά
και τα σκοινιά σου κόψε και χόρεψε απόψε,
μες στο χορό μας πιο μπροστά.