Μη μου μιλάτε αφήστε με
μόνος μου να πονάω
να κλάψω αυτούς που έχασα
αυτούς που λαχταράω.

Στην καμαρούλα τη μικρή
την τόσο παγωμένη
ο πόνος έχτισε φωλιά
κι η θλίψη μέσα μένει.

Είναι καημός πολύ βαρύς
μέσα στα ξένα να ‘σαι
να κλαις για μάνα και παιδιά
τους φίλους να θυμάσαι.

Στην καμαρούλα τη μικρή
την τόσο παγωμένη
ο πόνος έχτισε φωλιά
κι η θλίψη μέσα μένει.

Είναι καημός η ξενιτιά
κι ο θάνατος, τι πόνος,
έχασα μάνα κι αδελφούς
στα ξένα είμαι μόνος.

Στην καμαρούλα τη μικρή
την τόσο παγωμένη
ο πόνος έχτισε φωλιά
κι η θλίψη μέσα μένει.