Σε μια ταβέρνα κάθομαι
μονάχος σε μιαν άκρη
με παίρνει το παράπονο
και κλαίω με μαύρο δάκρυ.

Όταν εσένα θυμηθώ
τότε τα πίνω και μεθώ.
Τότε τα πίνω και μεθώ
όταν εσένα θυμηθώ.

Και τη φωτογραφία σου
βγάζω και την κοιτάω
κι από τα βάθη της καρδιάς
βαριά αναστενάζω.

Όταν εσένα θυμηθώ
τότε τα πίνω και μεθώ.
Τότε τα πίνω και μεθώ
όταν εσένα θυμηθώ.

Όταν θυμάμαι τα παλιά
κι όλα τα περασμένα
τότε το ρίχνω στο κρασί
αγάπη μου για σένα.

Όταν εσένα θυμηθώ
τότε τα πίνω και μεθώ.
Τότε τα πίνω και μεθώ
όταν εσένα θυμηθώ.