Βασανισμένος κι ορφανός
φτωχός κι απελπισμένος
ήταν της μοίρας μου γραφτό
να ζω δυστυχισμένος.

Παίρνω το βήμα μου βαρύ
και κλαίω τον καημό μου
την τύχη μου βαρυγκομώ
το μαύρο ριζικό μου.

Σε ποιον τον ποιόν μου να πω
ποια πόρτα να χτυπήσω
δεν μου ‘μεινε μες στην καρδιά
ελπίδα πια να ζήσω.

Παίρνω το βήμα μου βαρύ
και κλαίω τον καημό μου
την τύχη μου βαρυγκομώ
το μαύρο ριζικό μου.