Μ’ ένα παράπονο τις νύχτες ξενυχτάω
μια απορία κι ένα ατέλειωτο γιατί.
Δεν σε ξεπέρασα, πληγώνομαι, πονάω
και σε ρωτάω με τρεμάμενη φωνή.

Ήθελα να 'ξερα τις νύχτες αν κοιμάσαι,
ήθελα να 'ξερα δεν νιώθεις ενοχές.
Ούτε μ’ αγάπησες ποτέ, ούτε λυπάσαι
ούτε σε νοιάζει που μου άνοιξες πληγές.

Πιάνω κουβέντα μοναχός, παραμιλάω
στα ανεξήγητα εξήγηση ζητώ.
ένα μαρτύριο το ξέρω πως περνάω
κι αναρωτιέμαι γιατί ακόμα σ’ αγαπώ.

Ήθελα να 'ξερα τις νύχτες αν κοιμάσαι,
ήθελα να 'ξερα δεν νιώθεις ενοχές.
Ούτε μ’ αγάπησες ποτέ, ούτε λυπάσαι
ούτε σε νοιάζει που μου άνοιξες πληγές.