Και κάθε φορά
η πόρτα θ’ ανοίγει
κι ένα χαστούκι αμαρτωλό
η μοίρα της δίνει.

Σε κάποιο σπίτι χτισμένο με δάκρυ
που κάποιο κουδούνι χτυπά συνεχώς,
διαβάζει πάντα ο κάθε διαβάτης
συχνά τ’ όνομα της στο αδύνατο φως.

Και κάθε φορά
η πόρτα θ’ ανοίγει
κι ένα χαστούκι αμαρτωλό
η μοίρα της δίνει.

Σαν παπαρούνα που έχει ανθίσει
προτού ο χειμώνας ακόμα χαθεί,
έχει το φόβο να μην αντικρίσει
εκείνο που έχει ευθύνη γι αυτή.

Και κάθε φορά
η πόρτα θ’ ανοίγει
κι ένα χαστούκι αμαρτωλό
η μοίρα της δίνει.