Εκείνο το σποράκι που ‘χα κρύψει
το έθαψα στην πίσω την αυλή,
το φύλαξα κανένας μην το βλάψει
και μάτι αετίσιο μην το δει.

Ακούμπησα επάνω του μια πέτρα
να μην το φανερώσουν τα πουλιά,
οι γείτονες μαλώνουν με τα δέντρα
και τρέφουν στη ψυχή τους τα σκυλιά.

Καλύτερα που έμεινες κρυμμένο
σα να ‘σουνα μεγάλο μυστικό,
καλύτερα στο χώμα ξεχασμένο
παρά μέσα στου κόσμου το κακό.

Εκείνο το σποράκι που ‘χα κρύψει
το χάρισα στο χώμα να χαρεί
κανένας δεν μπορεί για να το βλάψει
στη μάνα γη βαθειά θα ξεχαστεί.

Καλύτερα που έμεινες κρυμμένο
σα να ‘σουνα μεγάλο μυστικό,
καλύτερα στο χώμα ξεχασμένο
παρά μέσα στου κόσμου το κακό.