Εγώ δεν έμοιασα ποτέ
με τους μικρούς τραγουδιστές
που απ' τα παράθυρα περνούν
και τραγουδούν, πολλοί, και πάνε.

Κάτω απ' τον άδειο ουρανό
τι μ’ έχει κάνει να πονώ
κι ωστόσο, να σωπαίνω, εμένα;
και να γυρεύω μοιρασιά
μες στα τραγούδια, εγώ, τα ξένα.

Δούλευα μέσα μου να πω
κι εγώ, ποιος ξέρει, έναν σκοπό
που μέσα μου με τρώει, με πνίγει.

Και δε μπορούν τα χέρια σου
τα χέρια μου να βρουν
και την ψυχή μου που κρυώνει.