Πέρασες και δεν άφησες αγάπη ούτε δέντρα
μονάχα στο ψηλό βουνό λησμόνησες μια πέτρα.
Δέντρα στην πέτρα φύτρωσαν, γεννήθηκε ένα δάσος
κι ο Έρωτας απ' την αρχή έγινε μονομάχος.

Βαθιά στο χώμα σου θα βρω μια ρίζα ξεχασμένη
νερό θα γίνω γάργαρο που τρέχει κι επιμένει.
Στερνή πατρίδα θα σε πω πατρίδα κουρασμένη
στον πόλεμο λαβώθηκες μα η καρδιά σου μένει.

Ξημέρωσε η Ανατολή, κρυφό φιλί μας τάζει
κι άμα τελειώσει το φιλί το χρώμα της αλλάζει.
Στις πολεμίστρες κρύψαμε λάφυρα και σφεντόνες
τα καλοκαίρια νίκησαν και πάλι τους χειμώνες.