Οι φίλοι μου που χάθηκαν
δεν ήταν από πέτρα,
μέτρα ψυχές, μέτρα κορμιά
και πάλι κάτσε μέτρα.

Ήταν ολάνθιστοι γιαλοί,
κουβέντες παινεμένες,
εσπερινοί ευλαβικοί
και τσάρκες λατρεμένες.

Οι φίλοι μου που έφυγαν
ποτέ δε ρωτηθήκαν
για εισιτήριο επιστροφής
και για αγκαλιές που αφήσαν.

Τους πήραν άγριοι ποταμοί
και βιαστικά βαγόνια,
μισοσβησμένα ονόματα
μέσα σε λίγα χρόνια.