Ένα φως μέσα από τα σπίτια η ζωή
στριμωγμένος σε δυο τοίχους στο γυαλί.
Στο χαλί μετράμε κάθε βήμα
στις βεράντες μας το κύμα
θα περάσει λένε υπομονή.

Είναι οι πόρτες μας κλειστές για τα καλά
μα οι καρδιές μας ανοιχτές πρώτη φορά.
Τραγουδάμε μες την άδεια πόλη
εκεί που ξέρει τριγυρνούσαμε όλοι
τώρα πια σε ξέρω και ας μη σε έχω δει.

Μια ανάσα μας ενώνει στο κενό
κι αν χαθείς μέσα στη νύχτα, θα χαθώ.
Γι’ αυτό κράτα μου το χέρι κι αν σωθείς, θα σωθώ
μαζί σου από τις στάχτες θα βγω.

Από μόνοι γίναμε ένα ξαφνικά
η απόσταση έχει γίνει γειτονιά.
Η καρδιά μου σφίχτηκε στο κρύο
γι αυτούς που είπαν το μεγάλο αντίο.
κοίτα πόση αξία έχει ένα γεια.

Μία λέξη έχω κρύψει στο μυαλό
που συνέχεια μεγαλώνει πριν την πω.
Είναι τόσοι κάθε μέρα οι λόγοι
για τους ήρωες σκληροί οι ρόλοι
και από το μπαλκόνι λέμε ευχαριστώ.

Μια ανάσα μας ενώνει στο κενό
κι αν χαθείς μέσα στη νύχτα, θα χαθώ.
Γι’ αυτό κράτα μου το χέρι κι αν σωθείς, θα σωθώ
μαζί σου από τις στάχτες θα βγω.