Πάει καιρός που ζω στην μοναξιά γυμνός,
πνίγω τον πόνο σε αμέτρητα ποτά,
μισός έχω απομείνει στον κόσμο τον δικό σου
ξένος, απαρατήρητος χειρότερα από εχθρός.

Συμπτωματικά μπήκες στην ζωή μου
σπίρτο και φωτιά έγινες ψυχή μου,
αποκλειστικά παίρνω την ευθύνη,
συμπτωματικά έπαιξες μαζί μου.

Τώρα κοιτάω τον κόσμο με αλλά μάτια, χάνομαι,
από τα λάθη σου που πλήρωσα δικάζομαι.
Στου παραδείσου τα σκαλιά που περπατήσαμε,
στην ίδια κόλαση κι οι δυο μας καταλήξαμε.

Πάει καιρός που ζω για να επιζώ απλώς
έχω απομείνει σ’ ένα κόσμο μια σταλιά,
καπνός από τσιγάρα και όνειρα ναυαγισμένος,
απαρατήρητος και διαφορετικός.

Συμπτωματικά μπήκες στην ζωή μου
σπίρτο και φωτιά έγινες ψυχή μου,
αποκλειστικά παίρνω την ευθύνη,
συμπτωματικά έπαιξες μαζί μου.

Τώρα κοιτάω τον κόσμο με αλλά μάτια, χάνομαι,
από τα λάθη σου που πλήρωσα δικάζομαι.
Στου παραδείσου τα σκαλιά που περπατήσαμε,
στην ίδια κόλαση κι οι δυο μας καταλήξαμε.