Τους δρόμους που περπάτησα
τους όργωσε η λήθη
και στα όνειρα προβάλλονται
σαν άλλου παραμύθι
που οι δράκοι δε χορτάσανε
το κουρασμένο σώμα
και με φωτιές στα δόντια τους
με κυνηγούν ακόμα.

Κι εγώ το πετροκάραβο
στη μέση αυτής της πόλης
λύνω τις άγκυρες ξανά
σαν ναύτης του Ρεμπώ
γελώντας και τρεκλίζοντας
στα σκοτεινά σαλπάρω
μα στης αυγής το σύνορο
και πάλι ναυαγώ.

Τους δρόμους που περπάτησα
τους πότισε η αρμύρα
και στέγνωσαν στα μάτια μου
σαν θάλασσα βαθιά
που μέσα της κατοίκησαν
ο έρωτας κι ο πόθος
πριν παζαρέψεις την ψυχή
στη μαύρη αγορά.