Εναερίτης έρωτας
σκαρφάλωσε στ’ αστέρια
κι άφησε πίσω του στη γη
του πάθους τη μαρμαρυγή
και μια πληγή στα χέρια.

Στης Ανδρομέδας την αυλή
διπλώνει τα φτερά του
πουλάει τη φαρέτρα του
και τα υπάρχοντά του.

Τώρα επαίτης κι άστεγος
γυρνάει και σφυρίζει
εκείνο τον παλιό σκοπό
που νανουρίζει τ’ άστρα
αγύρτης και παραμυθάς
βιγλάτορας κι αγέλαστος
στου ουρανού τα κάστρα.

Εναερίτης έρωτας
σκαρφάλωσε στ’ αστέρια
ψηλά στ’ αμόνι τ’ ουρανού
και στον τροχό του φεγγαριού
ακόνισε μαχαίρια.

Για να χτυπούν πισώπλατα
αυτούς που μείναν πίσω
μα ξύπνησε τους έρωτες
με του σφυριού τον χτύπο.