Ράγισες ξανά οργανάκι μου
ράγισα κι εγώ αηδονάκι μου
που ’βγαζες φωνή για να μην μιλώ
να ’χω τη σιωπή μου άγιο φυλαχτό.

Κι όταν στη ζάλη μου παραμιλούσα
σε μονοπάτια σκοτεινά
με δυο σου νότες ξαναγυρνούσα
κι άνοιγα πάλι τα φτερά.

Ράγισες ξανά οργανάκι μου
ράγισα κι εγώ αηδονάκι μου
σ’ είχα συντροφιά και παρηγοριά
τώρα ότι κι αν πω χώρισες στα δυο.

Τώρα θα πρέπει να σε ξεχάσω
με άλλο ταίρι απ’ την αρχή
και όσα πέρασα να ξαναπεράσω
για να με νιώσει όπως κι εσύ.