Μπήκα προχτές ακάλεστος
στο πάρτι μιας κυρίας
για να γενώ διασκεδαστής
της αριστοκρατίας.

Οι καλεσμένοι ήταν πολλοί
μα οι ανθρώποι λίγοι
άλλος ζητούσε το φιλί
κι άλλος το δαχτυλίδι.

Κι εγώ γυρνάω στον χορό
με κάποια που σου μοιάζει
να ξεχαστώ με τον καιρό
να φύγει το μαράζι.

Μου λέει ο αφέντης του σπιτιού
«μοιάζεις με τον Ιούδα
μόλις τελειώσεις τα φιλιά
χόρεψε ή τραγούδα».

Μα τί τραγούδι να σας πω
κάτι που να σας μείνει
εσείς ζητάτε «σ’ αγαπώ»
κι εγώ να βρω εκείνη.

Κι έτσι γυρνάω στον χορό
με κάποια που σου μοιάζει
να ξεχαστώ με τον καιρό
να φύγει το μαράζι.

Γρήγορα το κατάλαβαν
πως ήμουν ένας ξένος
σ’ άλλον φαινόμουνα τρελός
και σ’ άλλονα χαμένος.

Μα ο αφέντης του σπιτιού
γρήγορα βρήκε λύση
να δώσει τόπο στην οργή
αν με υιοθετήσει.

Κι έτσι γυρνάω στον χορό
με κάποια που σου μοιάζει
να ξεχαστώ με τον καιρό
να φύγει το μαράζι.