Μας κλείσαν το Σκαραμαγκά
για κάποιον Νιάρχο βρε παιδιά, ποια λογική το λέει.
Τα δάση τα δολοφονούν
τη θάλασσα μαυροφορούν και το λιοπύρι καίει.

Η Άρτεμις μελαγχολεί
κι ο Ποσειδώνας κλαίει.

Της φτώχειας Σαββατόβραδο
κουβέρτα και φωνόγραφο και περπατώ νυχτέρι.
Και κούτσα κούτσα φτάναμε
στα πεύκα την αράζαμε κι η θάλασσα στο χέρι.

Μα τώρα λιώνει η Αθηνά
χειμώνα καλοκαίρι.

Αθήνα μου αδικημένη
κι εσύ Περαία δυστυχή.

Μας κλείσαν το Σκαραμαγκά
κι Αιγάλεω και Κοκκινιά θρηνούν και Περιστέρι,
πολυτελείας η Δροσιά
για λίγους η ακρογιαλιά και το λιοπύρι καίει.

Η Άρτεμις μελαγχολεί
κι ο Ποσειδώνας κλαίει.