Τα χρόνια μου στο πρόσωπο
κοιτάζω στον καθρέφτη
λες κι ήταν φίλε μου εχθές
που πήγαινα σχολείο
και φόρτωνα στον κόκορα
τετράδια και βιβλία.

Ο χρόνος μου σπατάλησε
της νιότης το χρυσάφι
ήμουν στο κύμα πελαργός
και στο βουνό ελάφι.

Γυαλοκοπούσε το μυαλό
έβοσκε η καρδιά μου,
το άγχος δεν το γνώρισα
ούτε καημοί και πόνοι
και τη ζωή την έγραφα
στην άμμο και στο χιόνι.

Ο χρόνος μου σπατάλησε
της νιότης το χρυσάφι
ήμουν στο κύμα πελαργός
και στο βουνό ελάφι.

Χειμώνες και ξυπόλυτος
στην κατοχή εκείνη
και όσο για την πείνα μου
ας μη το συζητούμε
μα είχα πάντα μια χαρά
πως θα λευτερωθούμε.

Ο χρόνος μου σπατάλησε
της νιότης το χρυσάφι
ήμουν στο κύμα πελαργός
και στο βουνό ελάφι.