Φωτογραφίζω στο μυαλό μου τη μορφή σου
υπάρχει μέσα μου ακόμα η φωνή σου.
Μια συγγνώμη σου χρωστώ που με πληγώνει
τι κι αν σε ψάχνω άδειοι είναι όλοι οι δρόμοι.

Ήμουνα λάθος τελικά απέναντι σου
τώρα το νιώθω που με πνίγει η σιωπή σου.
Τώρα που βρίσκομαι ανάμεσα σε ξένους
σε βιαστικούς, σε σκεπτικούς και σε σκυμμένους.

Κι εγώ να πνίγομαι από δάκρυα και τύψεις
και να κοιτάζω στις οθόνες τις αφίξεις.
Όσο δεν έρχεσαι οι ώρες με τρομάζουν
και δε με νοιάζει αν τριγύρω με κοιτάζουν.

Την αγωνία μου σε μια αίθουσα σκορπάω
για τη δική σου επιστροφή παρακαλάω.

Φωτογραφίζω στο μυαλό το γυρισμό σου
σαν να κοιτάζω εδώ μπροστά το πρόσωπό σου.
Είναι το βλέμμα μου θολό και βουρκωμένο
η μοναξιά μου μου μιλά κι εγώ σωπαίνω.

Ήμουνα λάθος τελικά απέναντι σου
τώρα το νιώθω που με πνίγει η σιωπή σου.
Τώρα που βρίσκομαι ανάμεσα σε ξένους
σε βιαστικούς, σε σκεπτικούς και σε σκυμμένους.

Κι εγώ να πνίγομαι από δάκρυα και τύψεις
και να κοιτάζω στις οθόνες τις αφίξεις.
Όσο δεν έρχεσαι οι ώρες με τρομάζουν
και δε με νοιάζει αν τριγύρω με κοιτάζουν.

Την αγωνία μου σε μια αίθουσα σκορπάω
για τη δική σου επιστροφή παρακαλάω.