Δυο μέρες μετά
κρατάς σταθερά
την ελπίδα στους ώμους.

Τρεις μέρες μετά
σαν ποτάμι κυλάς
στης φωτιάς τους απέραντους δρόμους.

Χαμογελάς και η πόλη φωτίζεται
κι όλο ρωτάς γιατί ο κόσμος γκρεμίζεται.
Χαμογελάς κι η στιγμή μαγνητίζεται
κι όλο ρωτάς αν η ζωή συνεχίζεται,
αν η ζωή συνεχίζεται.

Δυο μέρες μετά
παλεύεις ξανά
να προβάλλεις στον ήλιο.

Τρεις μέρες μετά
μια πέτρα κρατάς
να τη δώσεις στον πρώτο σου φίλο.