Χαδιάρα ξεμυαλίστρα των πειρατών θεά,
της λησμονιάς η πλύστρα αλλόκοτη κυρά
τι θάνατο που κρύβει η φλύαρη σιωπή σου
κι ο ερωτάς να γλύφει το σώμα της μαζί σου.

Θάλασσα που σε γδύνει
του ουρανού το δάκρυ,
ανήσυχη γαλήνη
όριο δίχως άκρη.

Χαδιάρα ξεμυαλίστρα των πειρατών θεά,
της λησμονιάς η πλύστρα αλλόκοτη κυρά
δώσε μου τον αφρό σου να νοιώσω τ’ άρωμα της
χρώμα απ το βυθό σου να φτιάξω τ’ όνομα της.