Τι έχεις κόρη μου και κλαις
και βαριαναστενάζεις
και με πικρό παράπονο
την θάλασσα κοιτάζεις;

Μάνα μου γλυκιά μου μάνα
άργησα να λάβω γράμμα
ένας ήτανε για μένα
μου τον πήρανε τα ξένα.

Μου `λεγε πως θα γύριζε
τον πόνο μου να γιάνει
μα η ξενιτιά τον πλάνεψε
και πίσω πια δεν εφάνη.

Μάνα μου γλυκιά μου μάνα
άργησα να λάβω γράμμα
έκαψαν πολλές στα ξένα
αχ, εκάψανε κι εμένα.

Ωχ, ξενιτιά.
Πανάθεμά σε,
όσο όμορφη
και να `σαι.

Μάνα μου γλυκιά μου μάνα
άργησα να λάβω γράμμα
έκαψαν πολλές στα ξένα
αχ, εκάψανε κι εμένα.