Τα βράδια υποδέχομαι στο σπίτι
τους ήρωες των παιδικών μου χρόνων.
Πρώτος προσέρχεται ο Κόμης Μοντεχρήστος
ακολουθεί ο Σερ Ρομπέν του Λόξλεϊ
και τελευταίος ο Δον Ντιέγκο Ντε Λα Βέγκα.
Μη φανταστείτε συζητήσεις περισπούδαστες.
Η τράπουλα. Οι μάρκες. Η παρτίδα.
Κερδίζουν φυσικά οι καλεσμένοι μου.
Χειρίζονται με τέχνη τα σπαθιά
ποντάρουν στο φιλί της Ντάμας Κούπα.
Εντούτοις, δεν βαρυγκομώ. Ο νικητής
αφήνει πάντα κάτι για τους άστεγους
και τα φτωχά παιδιά της ενορίας.
Συνήθως φεύγουν με λαντό - καμιά φορά
ειδοποιούν τη Μερσεντές να τους μαζέψει.
Ωραίοι χαρακτήρες, συλλογίζομαι
τακτοποιώντας τις καρέκλες στο τραπέζι.
Φιλεύσπλαχνοι. Ενάρετοι. Γενναίοι.
Και προπαντός αριστοκράτες. Αρχοντάνθρωποι.
Τιμή μου που με βάζουν στο παιχνίδι.