Φυτρώσανε γαρύφαλλα στην άσφαλτο.
Φρένο απότομο. Μην τα πατήσει.
Βγήκε στο δρόμο βιαστικός.
Στην Εθνική, στην Αττική, στη λεωφόρο Πλάνης.
Στάθηκε όρθιος μπροστά στην ουτοπία
με το σακάκι του αυτόνομη σημαία
να διασώσει λίγο άρωμα ελπίδας.

Ισοπεδώνει όνειρα ο δρόμος
στο διάβα του πεθαίνουν τα λουλούδια.
Έσβησε σαν μικρό παιδί, διαφανής
σχεδόν ανάερος, με μια σπασμένη φράση.
Αυτό το τέλος μου αρκεί
ή κάτι συναφές.
Ατάραχος, μέσα στο τόση κίνηση.
Αλώβητος, μέσα σε τόση λάβα.