Νεκρώσιμη πολιτεία παροπλισμένα σπίτια
Με ράχες παραθύρων κλειστές σ’ έν’ άγουρο φεγγάρι
Τσαλακωμένα όνειρα σ’ εφημερίδες
Αρχαϊκή σιγή που επιστρέφει
Από πλανόδιους καθρέφτες στιλπνές προθήκες
Γκριζάροντας μιαν υποψία πικρίας
Μια δειλινή απόγνωση σε δρόμους που κράτησαν
Τα έκτυπα των βημάτων σου

Ημέρες ξοδεμένες σ’ αλλόκοτους μορφασμούς
Με βήμα σταθερά σημειωτόν
Έμπροσθεν του αναμενόμενου
Εκείνος σίγουρα με τα παλαβά του μάτια
Το τελετουργικό του στερεότυπο ύφος
Στην εκδοχή του ανύπαρκτου
Τότε που ένα κοράκι πέταξε
Διχοτομώντας τον ουρανό

Έκτοτε σ’ ένα σάκο μαζεύει
Τα ίχνη των μικρών του πελμάτων
Τα ίχνη των μεγάλων πελμάτων
Προσφορά στο νεκρό του