Αφιερώνεται στην εργαζόμενη γυναίκα

Γράφω για κείνο το κορίτσι υποδοχής
που φόρεσε το μέταλλο στο δέρμα
που φόρεσε την αρμονία
όπως την άρπαξε μέσα απ’ του νου
την αυλακιά άξιος γλύπτης.
Για τη γυναίκα γράφω γενικά
που φόρεσε στους ώμους της τα χρόνια
της πήγα μια ανεμώνη
που φόρεσε τη δασκάλα,
τ’ άλλο πρωί ένα τριαντάφυλλο
που φόρεσε τη φοιτήτρια,
να μην μπορεί κανείς να τις
πληγώσει
μήτε κι εκείνην που πιάνει δουλειά
από τις έξη
ευπρεπίζοντας την τάξη.
Και ένα λουλούδι στίχο αφήνω φεύγοντας
να έχουν να πούνε και για κείνην
που γράφει κάθε μέρα "παρελήφθη"
στο βιβλίο πρωτοκόλλου.