Έχεις γίνει αρρώστια στο μυαλό μου
Ψάχνω για να βρω μέσα στο κενό τον εαυτό μου
Λέω να σ’ αρνηθώ όμως η καρδιά με σταματάει
Τι κι αν σ’ αγαπώ μοιάζεις με ποτό που με χαλάει

Σίδερο αναμμένο είναι η ματιά σου
Καίγομαι για σένα για τον έρωτά σου
Σίδερο αναμμένο που με κάνει λιώμα
Κάθε άγγιγμά σου με πονάει ακόμα

Βγαίνω στη βροχή να μη δει κανείς τα δάκρυά μου
Από εγωισμό λέω πως μπορώ τη μοναξιά μου
Όμως δεν μπορώ, σπίτι μου γυρνώ ποτήρια σπάω
Ψάχνω για να βρω φίλους για να πω πως σ’ αγαπάω