Αδικείς την ποίηση, μου είπε
έτσι όπως φέρνεις το μαρσάρισμα
των πεθαμένων
στη φωνή σου—
Αδικείς τον εαυτό σου.
Θα σε πάρω ένα ταξίδι να φύγουμε.
Όχι πια άλλους Καίσαρες.
Όχι άλλες ημερήσιες εκδρομές.
Παραθεριστικούς Ιούληδες
σε κεντρικές πλατείες,
ορεινές διαδρομές.
Με ξεγέλασες τσόγλανε.
Τον έδιωξα κακήν κακώς
μες στο καταχείμωνο.
Τα γυαλιά ηλίου στο κεφάλι.
Θα δεις τι θα πάθεις, φώναξε.
Κι έπεφταν από ψηλά αγριολούλουδα
και πυροσβεστικές.