Οι δρόμοι μου από άμμο, ο ουρανός
πάνω απ’ τη λόχμη με τις ιτιές.
Ξύλο της βρύσης, πήγαινε προς τα ψηλά.
Με χώμα πότισέ με.

Ώρες μακριά, κορυδαλλέ, το τραγούδι σου,
με το γεράκι πάνω απ’ τα κεφάλια μας.
Όταν σ’ ακούει ο σπορέας,
ο θεριστής σ’ έχει ξεχάσει.

Κοιτάξτε το γκρεμισμένο χωράφι,
έρχονται οι άμαξες, η κραυγή του ανέμου.
Πουλί δημιουργικό, γείρε προς το φως.
Τραγούδα, ώσπου το στόμα σου ωχρό να γίνει.

Μετάφραση Δημήτρης Θ. Γκότσης