Στέκουμε γλυκιά μου απέναντι σε κρυστάλλινους
ανθρώπους διαφημίσεις
σηματοδότες, οράματα μουσκεμένα απ’ το δάκρυ
χωρίς πόδια
σαν άσφαλτος που ανάβει και μαραίνει
χωρίς ελπίδα βροχής.
Δε θέλω να στο λέω:
Τρένα σ’ αυτή την εξορία δεν περνάνε.