Εδώ, εδώ στον κόσμο του ξεχωριστού και του ωραίου,

εδώ στον κόσμο που άλλοι πλάθουνε για μας,

εδώ στον κόσμο που η αγνότητα είναι ντροπή

και η αγάπη υποκρισία.

Εδώ φωνάζω!

Μα δεν ακούγομαι…

Εδώ κραυγάζω!

Μα ποιος μ’ ακούει;

Ποιος ακούει αυτά που είναι δύσκολο ν’ ακούσει;

Ποιος ακούει αυτά που δε θέλει ν’ ακούσει;

Εδώ λοιπόν, εδώ με όνειρα απατηλά, με αξιώσεις και αξίες.

Ζούμε εμείς, ζει ο καθένας μας, ζούμε όλοι…

Δεχόμαστε να ζούμε εδώ.