Πάλι πίνω μοναχός στο παλιό κουτούκι
που το πνίγει ο καπνός κι οι διπλοπενιές
σαν ψυχή ανθρώπινη κλαίει το μπουζούκι
προδομένους έρωτες ψεύτρες αγκαλιές

Εδώ κερνάει ο μπουφετζής
τους πονεμέ, τους πονεμένους λησμονιά
εδώ ξεχνάω ο δυστυχής
και τη δική, και τη δική σου απονιά

Ζήσε πλούσια εσύ στα ψηλά σαλόνια
και αν ζω ή πέθανα μην ξαναρωτάς
στο φτωχό το μαγαζί με κερνούν συμπόνοια
κάποιο παλιομπούζουκο και ο μπαγλαμάς

Εδώ κερνάει ο μπουφετζής
τους πονεμέ, τους πονεμένους λησμονιά
εδώ ξεχνάω ο δυστυχής
και τη δική, και τη δική σου απονιά