|
Στίχοι: Στέλλα Δούμου
Μουσική: Αμελοποίητα
H συνήθεια να λάμπεις μες στον καθρέφτη των ανέμων, γύρη στα μάτια μου,
κι έσπαζα τα λαρύγγια τ’ ουρανού να σε φωνάζω.
Kάποτε λύγισε σε στάχτη ο καιρός κι έγινες από πένθιμο σακάκι χειρότερος:
Απ’ το μανίκι σου γλιστρούν πρησμένοι αστερισμοί κι έγκυες θάλασσες
μα δε με νοιάζει πια.
Αφού Θεός δεν είσαι.
Και με πόσο μέλι πια ν’ αλείψω τα κατράμια.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 321 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|