Η πόλη αυτή δε μοιάζει με καμία άλλη. Την κατοι-
κούν άντρες και γυναίκες που υποστηρίζουν πως
θυμούνται το όνομά της. Και το δικό τους. Κήποι
γλείφουν τους δρόμους της φυτεμένοι κυπαρίσσια,
ελιές και νεράντζια: όλα λουσμένα χημικά και τάχα
γυαλισμένα. Κανείς από τους παροικούντες δεν
μπαίνει στον κόπο να κοιτάξει έστω και κάτι από αυ-
τά, κάπως να ζωντανέψει η μακρινή εκείνη Εδέμ.
Απ’ τα πλευρά τους όλοι κάθε στιγμή νερό ξερνά-
νε σαν κακοποτισμένες γλάστρες.
Φρέσκοι νεκροί.