Άπειρος χώρος
Κι ας μη τον πίστεψες
Υπήρχε για σε.

Τα περασμένα
Πλημμύρισαν σαν κήπος
Τα βλέφαρά του.

Τα όνειρά του
Κάθε πρωί στο δρόμο
Αποχαιρετά.

Μα τη λάτρεψε
σαν την κοιτούσε μόνο
από το τζάμι!

Άνοιξε λίγο
Το παράθυρό του, φως
Έμεινε μέσα.

Η θύμησή της
Μόνο ένα κοχύλι
Κρέμεται χρόνια