Αμμουδιά του χειμώνα
μ’ όλα τα γκρίζα φόρτωμα αγκαλιά
Οριζόντια εικόνα
κάθετη εγώ, κρίνω κι αργώ στη δουλειά
Μια φορά σ’ ένα βράχο
του κόσμου οι γλάροι πρόσμεναν λευκά
Όσα μου `δωσες τα `χω
μεγεθυμένα απ’ τη ζωή μερικά

Στων κριτών τα ρολόγια
οι λεπτοδείχτες δείχνουν την πρωτιά
Μα απ’ τ’ ανθρώπινα λόγια
αν έχεις νύχτα ή χαραυγή μες στην καρδιά

Αμμουδιά του χειμώνα μ’ όλα τα σύννεφα αγκαλιά

Αμμουδιά πολυθρόνα
παρατημένη πλάτη στη στεριά
Η σιωπή λεγεώνα
με κωπηλάτη σιγουριά
Τα μεγάλα καράβια
τη σκάλα δένουν στ’ άσπρο τους πλευρό
Δε μου λείπουν τα χάδια
μου λείπει αυτό που `χω πνιγεί για να το βρω

Στων κριτών τα ρολόγια
οι λεπτοδείχτες δείχνουν ζωντανά
πως τ’ ανθρώπινα λόγια
δεν συναντιούνται μεταξύ μας πουθενά

Αμμουδιά του χειμώνα μ’ όλα τα σύννεφα αγκαλιά