Μέσα απ’ τις ελιές του φεγγαριού
με προκαλεί ερωτικά το χώμα
και με στηρίζει η αδυναμία του σοφου.
Ασπρουδερές ξερολιθιές
εικόνες αποσύνθεσης με κυνηγούν
κι ανοίγονται βαθιά πηγάδια
γνώσης.
Κυκλοφορώ στους δρόμους τους εξοχικούς
εκεί που θα `μια πάντα σαν σκόνη…
Τι σιωπή στα ολάνθιστα λουλούδια!
Με τον πόθο
μεγαλώνει ο φόβος για το σώμα