Άγονη γη, αντίο!
Θεομηνίες ανθρώπινες και παγωμένε ήλιε,
Αντίο! Σαν φάντασμα μοναχικό
Απαρατήρητος θα `χω από δω περάσει.
Και, φοινικιές αθάνατες,
'Όνειρο αληθινό της φλογισμένης μου ψυχής,
Αντίο!
Στερήθηκα τον άνεμο κι έκλεισα τα φτερά μου.
Αντίο!

Μετάφραση: Βαρβέρης Γιάννης.