Όσα δε βάνει ο λογισμός
μες στην καρδιά μου κρύβω
Γι’ αυτό δεν έχω υπομονή
και όλο ζητώ να φύγω

Δώσ’ μου ένα δρόμο, δρόμο ανοιχτό
ν’ απλώσω τη ζωή μου
Δώσ’ μου δυο λόγια,
λόγια της καρδιάς
παρηγοριά στερνή μου
παρηγοριά στερνή μου

Ό,τι στο νου μου απόμεiνε
απ’ το στερνό σου χάδι
μες στ’ άσπρο το μαντήλι μου
μαζεύω αυτό το βράδυ

Δώσ’ μου ένα δρόμο...