Έτσι ξεκινάει ένα ποίημα
Με μεγάλα περιθώρια να σε χωρέσει ολόκληρον
Με αποθέματα αναπνοών για τις κραυγές σου
Με σιωπές κυκλωμένες από μαχαίρια
Να το διώξεις να μη σε παιδεύει άλλο
Κάτι συμβαίνει και στην πρώτη στροφή το χάνεις
Ψάχνεσαι απεγνωσμένα για τσιγάρο
Εδώ ήσουν αγαπημένη ασφαλισμένος
Στάθηκα να ιδώ την πόλη λίγο
Γύρισα είχες φύγει ...
Σ’ έψαξα τρελός στους περαστικούς
Σ’ έχασα
Είκοσι χρόνια σε φροντίζω
Άϋπνος φτάνω αργά στη δουλειά
Κλέβω τα φωνήεντα απ’ τους στίχους
Μη σου λείψει τίποτα
Με κάνεις ό,τι θέλεις όπως το ποίημα.