Ο Δεδούσης έφτιαξε το τελευταίο αερόστατο
Και το σήκωσε ψηλά-νυχτερινή λαμπηδόνα.
Τον φαντάζομαι στη συνέχεια
Να κλείνεται στο δωμάτιό του
Να κοιτάζει τον ουρανό απ’ το παράθυρο
Ψελλίζοντας-αυτή είναι η παιδική μου καρδιά.
Μπορώ στην υπόλοιπη ζωή μου, ελεύθερα
Εγώ, ο Αρθούρος Ρεμπό της ψαρόκολλας
Και του αναμμένου στουπιού
Ν'ασχοληθώ με το εμπόριο διαμαντιών
Να γίνω μπακάλης, τορναδόρος ή ρητινοσυλλέκτης.