Δεν τα αντέχω αυτά τα ποιήματα:
Συγκρουόμενα κι αδιέξοδα ημιστίχια,
Αλλού λοξές φάλαγγες κούφιων λέξεων
Ή ένας λυρισμός που βλασταίνει στο χάος.

Τα κεκραγάρια τα κατανυκτικά μου λείπουν.
Ο στίχος -δόρυ του Άη Γιώργη
Που σκοτώνει τον δράκοντα,
Το ταχτάρισμα της γιαγιάς
-Με κοιτάζει, πλέον, αυστηρά απ'την κορνίζα-
Το εμβατήριο κάτω από υψωμένη παντιέρα.
Η διάφανη φέτα του γλυκού ψωμιού στο τραπέζι,
Αναστάσιμα ευλογητάρια κι ιδρωμένες γονυκλισίες.

Σε ποιο ποίημα θα βρω
Τους χιονισμένους μαρουλόκηπους
Τα σμήνη των γρύλων πριν βραδιάσει;
Ο αντίλαλος των βουνών κι ο φλοίσβος των κυμάτων
Πώς, πότε κι από πού τρυπώνουν
Στα κύμβαλα που μας τρελαίνουν;