Φεύγω
Προς το φεγγάρι που ενεδρεύει
Ανάμεσα στα τελευταία σπίτια
Του Συνοικισμού.
Προχωρώ
Τυλιγμένος το ατέλειωτο πριόνισμα
Των γρύλων-ένα τεριρέμ δοξαστικό.
Το σκοτάδι είναι μόνο γδαρμένο φως.
Άτεχνα γδαρμένο
Με υπολείμματα άστρων και κομητών.
Περπατώ και βουλιάζω
Σε χρεμετίσματα αρχαίων αλόγων
Που σαπίζουν στην άκρη των λιθοστρώτων.
Ξεπερνώ παιδικά επιτάφια κεριά
Εφηβικούς λαβυρίνθους
Βεβαιότητες ενηλίκων.
Αποχαιρετώ μόνο τον άνεμο
Και κινούμενους πάνω σε τοίχους-
Σαν αποχαιρετιστήρια μαντήλια-
Ίσκιους κληματαριάς.