" Όταν θα γίνω νύφη θα ξέρω να καμαρώνω" είπε η γερόντισσα
μάγισσα και όλοι την κοιτάξαμε με το στόμα ανοιχτό
ορισμένοι δε από μας φέραμε το χέρι στο ύψος του αυτιού
και το κουνήσαμε μία δεξιά, μία αριστερά
σαν να στύβαμε στον αέρα πορτοκάλι

- ω, τι μοντέρνο πρώτος ο άνθρωπος
να καταγγέλλει τον αυτόχειρα της συνείδησης -

"τι εννοείς γιαγιάκα λέγοντας θα γίνεις νύφη;
θέλεις να παντρευτείς;"
"όχι ανόητη, στη χαρά πονάς και στον πόνο ζεις"
χρόνια αργότερα τα λόγια της ζωντάνεψαν στον αποχυμωτή,
έκοψα το χέρι μου "βρε ζωον" φώναξε ο πατέρας
"εντελώς άχρηστη είσαι; Πώς θ’ ανοίξεις σπιτικό;"

από τότε του στύβω
κάθε μέρα
δυο πορτοκάλια
δεν παντρεύτηκα
μου αρέσει τόσο
να βλέπω στο ποτήρ του
να κολυμπά μια κηλίδα
απ’ το αίμα μου

- ω, τι μοντέρνο πρώτος ο άνθρωπος
να πίνει το αίμα του παιδιού του -