Τα παιδιά μου αλητεύουν στις γειτονιές
Χαμίνια σε μπαξέδες και δρολάπια
Πότε με τις πέτρες πότε με τα νερά
Ορμούν στα πεπρωμένα σας και τα τσακίζουν

Τα καλοκαίρια βουτάνε στα βαθιά
Βρίσκουν ένα μονόφθαλμο κουρσάρο
Κι όλοι μαζί κοιμούνται
Στο πιο επικίνδυνο θαλάμι

Όλο με γέλια με φωνές και τρέλες
Με τρεχάλες αίματα και ιδρώτα
Στα σκοτεινά σοκάκια στις αλάνες
Κερδίζουν το όνειρό τους το επιούσιο

Τα παιδιά μου έχουνε χάρτες και πυξίδες
Για τους αετούς που καντηλιάζουν στα υψώματα
Λάσκα την καλούμπα λάσκα η καρδιά τους
Και να ένας πήδος ως τον ουρανό

Με πατίνια και ποδήλατα όλο ίλιγγο και λάμψη
Κατηφορίζουν απ’ τις τούμπες τ’ απογεύματα
Μες στα λιβάδια τελετουργούνε το κορμί τους
Με ξανθά κορίτσια οπτασίες θεσπέσιες

Αυτά δεν έχουνε Θεό η φαντασία τα φυλάει
Όλο κλέβουν τις σφραγίδες και τα κλειδιά σας
Τις νύχτες ξεκλειδώνουν τις παμπ του παραδείσου
Ακούνε τους αγγέλους να παίζουν τζαζ και κλαίνε