Για μια γυναίκα
γίνεσαι ποιητής.
Έπειτα όμως παύεις
να είσαι ποιητής,
γίνεσαι κάτι μεταξύ
ιστοριογράφου και
λεξικογράφου,
οτιδήποτε σ’ αφήνει να γράφεις
χιλιάδες λέξεις
ασταμάτητα.
Διότι -σκέψου-
χρειάζεσαι κάπου
χίλιες πεντακόσιες με δυο χιλιάδες σελίδες
-πυκνογραμμένες και χωρίς περιθώρια-
μόνο για το βλέμμα της καθώς
κοιτά απ’ το παράθυρο
τη βροχή.​