Δύο άδεια αρτοφόρια
Τα ασάλευτά σου μάτια
Που εμπρός τους εγονάτισε
Το βλέμμα μου που νήστεψε
Απ’ το άγιο κοίταγμά τους

Πουλιά αποδημητικά
Τα σταυρωμένα χέρια σου
Που πάνω στις φτερούγες τους
Πλάγιασε η μοναξιά μου

Αφού μες στις κλειδώσεις τους
Αναπαύονταν οι εσπέρες