Σώματα αγίων και ποιητών
Μικρών κοριτσιών με αλλαγμένο τ’ όνομα
Όταν τα αγαπούν
Και των βιβλίων οι ήρωες, όταν αναστενάζουν
Νεύουν μέσα από όνειρα που κάποτε συλήθηκαν
Καταλύουν τις ήρεμες συνήθειες του βλέμματος
Και ως σπαράγματα φωτός
Το βαθύ μπλε του λήθαργου
Με πτυχές χιτώνων και ολόλευκες λαμπάδες
Διασχίζουν

Αναχωρητές που αναζητούν την τέλεια αιθρία
Παράφωνοι ντελάληδες μιας Κυριακάτικης εκδρομής
Που όλο αναβάλλεται
Προσκυνητές και νοσταλγοί
Ενός παραδείσου παρθένου και ερημικού

Κι όμως η αιθρία παραμένει ακατοίκητη

Ας επιλέξουμε λοιπόν μια τόση δα μικρή καρδιά
Σ’ όλη την οικουμένη
Κι ας περιφράξουμε εκεί το εδεμικό κηπίο