Να γινόταν πάλι να μου 'σφιγγε το χέρι
όπως ξέρει μόνο, μόνο αυτός το ξέρει.
Να 'φτανε απ’ το βράδυ κι ως το μεσημέρι
θα 'διωχνε τον πόνο, όπως μόνο αυτός το ξέρει.
Θα 'κρυβε και πάλι την άλλη τη ζωή του
όπως ξέρει μόνο, μόνο αυτός το ξέρει.
Θα 'καιγε τον κόσμο μόνο μ’ ένα φιλί του
όπως ξέρει μόνο, μόνο αυτός το ξέρει.

Κι εγώ, απόψε πάλι εγώ,
στον έρωτά του επάνω
θα παραδοθώ μες στην αγκαλιά του.
Εγώ, θα κάνω πάλι εγώ
αυτό που χρόνια κάνω,
θα τον αγαπώ, αυτό το ξέρω μόνο εγώ.

Θα γινόταν μέρα μ’ ένα σ’ αγαπώ του
κι ένα απλό του χάδι, μόνο αυτός το ξέρει.
Με μια καλημέρα εκεί στο μέτωπό του
θ’ άφηνα σημάδι, μόνο αυτός το ξέρει.
Θα χαμογελούσα, θα τον αγαπούσα,
μόνο αυτός το ξέρει, μόνο αυτός το ξέρει.
Κι απ’ την τόση αγάπη, πολύ καλά το ξέρει,
αν γυρνούσα πλάτη θα 'βγαζε μαχαίρι.

Κι εγώ, απόψε πάλι εγώ,
στον έρωτά του επάνω
θα παραδοθώ μες στην αγκαλιά του.
Εγώ, θα κάνω πάλι εγώ
αυτό που χρόνια κάνω,
θα τον αγαπώ, αυτό το ξέρω μόνο εγώ.