Μακριά μέσα στη θάλασσα
ο ήλιος άνοιξε το μοναδικό χρυσό του βλέφαρο.
Μαγεμένος ο πράσινος λόφος
στις μύτες σηκώνεται
να δει τον ορίζοντα.
Σμήνη γλάρων με κέρινα φτερά
ξυπνούν τον ψιθυρισμό
καταρρακτών που σίγησαν.
Πάνω από πίθους αρχαίους
δειλά στριφογυρίζουν
στον ασημένιο αέρα
οι μέλισσες.
Κι ο φλοίσβος ζεστός
τη στερνή ανάσα των κυμάτων
γυροφέρνει.

Και κάπου μακριά
στης όχθης την τεφρή γραμμή
μια γυναίκα περπατά.
Λες
σαν σκύλο
τη μοναξιά της
σεργιανά.